What do you think?
Rate this book
Master and Man
"Master and Man" (Russian: Хозяин и работник) is a story by Leo Tolstoy (1895).
It happened in the 'seventies in winter, on the day after St. Nicholas's Day. There was a fete in the parish and the innkeeper, Vasili Andreevich Brekhunov, a Second Guild merchant, being a church elder had to go to church, and had also to entertain his relatives and friends at home. But when the last of them had gone he at once began to prepare to drive over to see a neighbouring proprietor about a grove which he had been bargaining over for a long time. He was now in a hurry to start, lest buyers from the town might forestall him in making a profitable purchase.
It happened in the 'seventies in winter, on the day after St. Nicholas's Day. There was a fete in the parish and the innkeeper, Vasili Andreevich Brekhunov, a Second Guild merchant, being a church elder had to go to church, and had also to entertain his relatives and friends at home. But when the last of them had gone he at once began to prepare to drive over to see a neighbouring proprietor about a grove which he had been bargaining over for a long time. He was now in a hurry to start, lest buyers from the town might forestall him in making a profitable purchase.
57 pages, Hardcover
First published January 1, 1895
About the author
Leo Tolstoy
7,378 books24.8k followersLev Nikolayevich Tolstoy (Russian: Лев Николаевич Толстой; most appropriately used Liev Tolstoy; commonly Leo Tolstoy in Anglophone countries) was a Russian writer who primarily wrote novels and short stories. Later in life, he also wrote plays and essays. His two most famous works, the novels War and Peace and Anna Karenina, are acknowledged as two of the greatest novels of all time and a pinnacle of realist fiction. Many consider Tolstoy to have been one of the world's greatest novelists. Tolstoy is equally known for his complicated and paradoxical persona and for his extreme moralistic and ascetic views, which he adopted after a moral crisis and spiritual awakening in the 1870s, after which he also became noted as a moral thinker and social reformer.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
His literal interpretation of the ethical teachings of Jesus, centering on the Sermon on the Mount, caused him in later life to become a fervent Christian anarchist and anarcho-pacifist. His ideas on nonviolent resistance, expressed in such works as The Kingdom of God Is Within You, were to have a profound impact on such pivotal twentieth-century figures as Mohandas Gandhi and Martin Luther King, Jr.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 612 reviews
October 22, 2021
Хозяин и работник = Master and Man, Leo Tolstoy
Master and Man is a short story by Leo Tolstoy (1895).
In this short story, a land owner named Vasily Andreyevich Brekhunov, takes along one of his peasants, Nikita, for a short journey by sleigh. They are traveling to visit another landowner so that Vasily Andreyevivh can purchase a forest.
He is impatient and wishes to get there more quickly before other contenders can get there. They find themselves in the middle of a blizzard, but the master in his avarice wishes to press on. Due to snow, they find themselves losing the road and getting lost. They eventually find themselves in a town and stop to rest before Vasily Andreyevich decides they must set back out.
They lose the road and the horse gets so tired that they decide to try to sleep out the night and find their way in the morning. Nikita, who is not as warmly dressed, soon finds himself about to die from hypothermia.
Vasily Andreyevich decides to leave Nikita to die and sets out on his own on the horse. He wanders through the snow in circles and eventually falls off the horse, finding himself back by Nikita and the sleigh.
The master attains a spiritual/moral revelation, and Tolstoy once again repeats one of his famous themes: that the only true happiness in life is found by living for others.
The master then lies on top of the peasant to keep him warm through the cold night. In the morning, peasants dig out the sleigh, which was only half a mile from town.
They find Vasily Andreyevich and the horse dead but Nikita is still alive.
عنوانهای چاپ شده در ایران: «ارباب و نوکر»؛ «ارباب و بنده»؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و دوم ژوئن سال1992میلادی
عنوان: ارباب و نوکر؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ مترجم: مهران محبوبی؛ تهران، ارغنون، سال1370؛ در112ص؛ موضوع داستانهای نویسندگان روسیه - سده ی 19م
عنوان: ارباب و بنده؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ مترجم: سروش حبیبی؛ تهران، چشمه، سال1389؛ در87ص؛ شابک9789643625870؛ چاپ دوم سال1390؛
هشدار: اگر میخواهید این داستان کوتاه را خود بخوانید، از خوانش ادامه ی این نوشتار، خودداری فرمائید
چکیده: «نیکیتا» کارگری است، که به همراه زن و فرزندان خویش، برای «واسیلی آندره ایچ» کار میکند؛ آنها برای خریدن چوب‌های جنگل، تصمیم می‌گیرند، به نزد همسایه ی ملاک خود بروند، در بین راه، بارش برف بسیار، آنها را از جاده ی اصلی دور میکند، و گم می‌شوند؛ سرانجام به خانه ی پیرمردی دهاتی میرسند، اما «واسیلی» می‌خواهد که در بوران به سفر ادامه دهند، سرانجام گم می‌شوند، و تا صبح در طوفان، و به دور از خانه میگذرانند، اما «واسیلی» میترسد، اموال خود را از دست بدهد، او «نیکیتا» را تنها می‌گذارد، و با اسب فرار میکند، در چاله ای می‌افتد، و اسب او را رها، و سر به جنگل می‌گذارد، «واسیلی» همچنان در فکر اموال خویش است، و میترسد که مرگ، او را از اموالش جدا سازد، سرانجام از روی رد پای اسب، برمیگردد، و متوجه می‌شود که اسب به محلی که «نیکیتا» بوده، برگشته است، و «نیکیتا» را میبیند که در حال یخ زدن است، تصمیم می‌گیرد خود را روی «نیکیتا» بیندازد، تا او را از مرگ نجات دهد، سرانجام «واسیلی» و اسب از سرما یخ می‌زنند، و می‌میرند؛ اما «نیکیتا» نجات می‌یابد، و تنها سه انگشت از پایش را می‌برند، او بیست سال دیگر نیز به زندگی ادامه می‌دهد
تاریخ بهنگام رسانی 30/10/1399هجری خورشیدی؛ 29/07/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Master and Man is a short story by Leo Tolstoy (1895).
In this short story, a land owner named Vasily Andreyevich Brekhunov, takes along one of his peasants, Nikita, for a short journey by sleigh. They are traveling to visit another landowner so that Vasily Andreyevivh can purchase a forest.
He is impatient and wishes to get there more quickly before other contenders can get there. They find themselves in the middle of a blizzard, but the master in his avarice wishes to press on. Due to snow, they find themselves losing the road and getting lost. They eventually find themselves in a town and stop to rest before Vasily Andreyevich decides they must set back out.
They lose the road and the horse gets so tired that they decide to try to sleep out the night and find their way in the morning. Nikita, who is not as warmly dressed, soon finds himself about to die from hypothermia.
Vasily Andreyevich decides to leave Nikita to die and sets out on his own on the horse. He wanders through the snow in circles and eventually falls off the horse, finding himself back by Nikita and the sleigh.
The master attains a spiritual/moral revelation, and Tolstoy once again repeats one of his famous themes: that the only true happiness in life is found by living for others.
The master then lies on top of the peasant to keep him warm through the cold night. In the morning, peasants dig out the sleigh, which was only half a mile from town.
They find Vasily Andreyevich and the horse dead but Nikita is still alive.
عنوانهای چاپ شده در ایران: «ارباب و نوکر»؛ «ارباب و بنده»؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ تاریخ نخستین خوانش: روز بیست و دوم ژوئن سال1992میلادی
عنوان: ارباب و نوکر؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ مترجم: مهران محبوبی؛ تهران، ارغنون، سال1370؛ در112ص؛ موضوع داستانهای نویسندگان روسیه - سده ی 19م
عنوان: ارباب و بنده؛ نویسنده: لئو تولستوی؛ مترجم: سروش حبیبی؛ تهران، چشمه، سال1389؛ در87ص؛ شابک9789643625870؛ چاپ دوم سال1390؛
هشدار: اگر میخواهید این داستان کوتاه را خود بخوانید، از خوانش ادامه ی این نوشتار، خودداری فرمائید
چکیده: «نیکیتا» کارگری است، که به همراه زن و فرزندان خویش، برای «واسیلی آندره ایچ» کار میکند؛ آنها برای خریدن چوب‌های جنگل، تصمیم می‌گیرند، به نزد همسایه ی ملاک خود بروند، در بین راه، بارش برف بسیار، آنها را از جاده ی اصلی دور میکند، و گم می‌شوند؛ سرانجام به خانه ی پیرمردی دهاتی میرسند، اما «واسیلی» می‌خواهد که در بوران به سفر ادامه دهند، سرانجام گم می‌شوند، و تا صبح در طوفان، و به دور از خانه میگذرانند، اما «واسیلی» میترسد، اموال خود را از دست بدهد، او «نیکیتا» را تنها می‌گذارد، و با اسب فرار میکند، در چاله ای می‌افتد، و اسب او را رها، و سر به جنگل می‌گذارد، «واسیلی» همچنان در فکر اموال خویش است، و میترسد که مرگ، او را از اموالش جدا سازد، سرانجام از روی رد پای اسب، برمیگردد، و متوجه می‌شود که اسب به محلی که «نیکیتا» بوده، برگشته است، و «نیکیتا» را میبیند که در حال یخ زدن است، تصمیم می‌گیرد خود را روی «نیکیتا» بیندازد، تا او را از مرگ نجات دهد، سرانجام «واسیلی» و اسب از سرما یخ می‌زنند، و می‌میرند؛ اما «نیکیتا» نجات می‌یابد، و تنها سه انگشت از پایش را می‌برند، او بیست سال دیگر نیز به زندگی ادامه می‌دهد
تاریخ بهنگام رسانی 30/10/1399هجری خورشیدی؛ 29/07/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
August 12, 2020
خدای من چقدررررر خوب بود! فضاسازی اینقدر محشر و عالیه که تو دمای ۴۰ درجه مرداد تا عمق وجودم یخ زد. طوری که دونه‌های برفو رو صورتم احساس میکردم :))
معمولا داستان کوتاه‌های تولستوی نسبت به کارهای بلندش سطح پایین‌تری دارند؛ اما این کتاب شگفت‌زده‌ام کرد! حتی پایانش هم برخلاف تفکر و نگاه پندگرایانه‌ی همیشگی تولستوی بود.
خلاصه که ممنون جناب تولستوی ^_^ کمی از درد و رنج این گرمای کلافه‌کننده‌ی تابستونی رو تسکین دادی :)))
معمولا داستان کوتاه‌های تولستوی نسبت به کارهای بلندش سطح پایین‌تری دارند؛ اما این کتاب شگفت‌زده‌ام کرد! حتی پایانش هم برخلاف تفکر و نگاه پندگرایانه‌ی همیشگی تولستوی بود.
خلاصه که ممنون جناب تولستوی ^_^ کمی از درد و رنج این گرمای کلافه‌کننده‌ی تابستونی رو تسکین دادی :)))
May 18, 2022
When Leo Tolstoy was a young man, he got lost one night in a snowstorm somewhere in the Rostov region. Two years later, he published The Snowstorm (1856), a semi-autobiographical short story about a man and his coachman caught in a blizzard. Forty years later, Tolstoy wrote Master and Man (1895), a very similar story about a greedy landowner who travels on a sleigh with a peasant to get to an important business meeting. Both are stopped in the middle of the night by a life-threatening white-out. In the end, the landowner reaches a sort of epiphany and sacrifices himself to save his companion.
Master and Man is undoubtedly more “masterful” than The Snowstorm: the characters are more detailed, the plot is more cohesive, dramatic, “teleologically” driven, and the ending is more meaningful and emotional. Still, to my taste, Master and Man lacks the freshness, randomness, spontaneity, and the sense of wonder of the earlier story. Also, The Snowstorm displays a proto-example of stream of consciousness, quite a remarkable feature for the time.
Stories about men abandoned in the middle of a frozen wilderness have greatly influenced such authors as Jack London (To Build a Fire). The famous storm sequence in Dersu Uzala, Akira Kurosawa’s underrated Russian masterpiece, also harks back to Tolstoy’s stories.
Master and Man is undoubtedly more “masterful” than The Snowstorm: the characters are more detailed, the plot is more cohesive, dramatic, “teleologically” driven, and the ending is more meaningful and emotional. Still, to my taste, Master and Man lacks the freshness, randomness, spontaneity, and the sense of wonder of the earlier story. Also, The Snowstorm displays a proto-example of stream of consciousness, quite a remarkable feature for the time.
Stories about men abandoned in the middle of a frozen wilderness have greatly influenced such authors as Jack London (To Build a Fire). The famous storm sequence in Dersu Uzala, Akira Kurosawa’s underrated Russian masterpiece, also harks back to Tolstoy’s stories.
October 15, 2015
The very meaning of life is sometimes learned through unexpected events or turmoils that may happen at-least once in our lives. My grandfather once told me :" You realize that the things you deem important would prove otherwise at one stage of your life".This is a complicated thought that you may only experience in due time and may not comprehend it wholly before that particular time frame. I still don't get it though I feel it is true.
Leo Tolstoy's 'Master and Man' is the story of a man who considers money and other material benefits as life's sole purpose, and he gets impelled by the same monetary thoughts to embark on a journey and gets eventually stuck in a desolate, hostile place where nothing he deemed important could save him. The ordeal brings out the human in him and kindles kindness and benevolence for his fellow peasant friend he formerly despised.
Nothing more to say!
5stars on 5!
-gautam
Leo Tolstoy's 'Master and Man' is the story of a man who considers money and other material benefits as life's sole purpose, and he gets impelled by the same monetary thoughts to embark on a journey and gets eventually stuck in a desolate, hostile place where nothing he deemed important could save him. The ordeal brings out the human in him and kindles kindness and benevolence for his fellow peasant friend he formerly despised.
Nothing more to say!
5stars on 5!
-gautam
December 19, 2023
Best short story yet from Tolstoy and a great choice for winter-themed reads. The criticism surrounding Tolstoy's shorter works is accurate. It is easier to see the message within the story's construction. However, that doesn't mean his short works are bad. He is too great a writer not to let his characters come alive. The beauty of 'Master and Man' is that the harsh realities of class distinctions he wants to portray are eclipsed by a gentle ending that doesn't necessarily align with his criticism.
February 19, 2022
“It seems a pity to give up what one is used to and accustomed to. But there's nothing to be done, I shall get used to the new things.”
There are certain stories that somehow you don’t expect to enjoy quite a bit, maybe because your first assumption is that they are too short, and therefore, it will be difficult to find something truly remarkable inside, or because these novels or novellas are not so famous as other books written by the same author; however, in the end it turns out that you have read one of the most meaningful, important readings in your life, and eventually it will be impossible for you to forget it. Well, that was exactly what happened to me when I finished reading Master and Man.
Master and Man is a short story, about 50 pages long, but it is still more powerful, and more significant than other longer books that I have read so far. It is basically the story of two men, a master and his servant, and a horse, who set off on a journey in order for the master to do business in a nearby town. Unfortunately, some obstacles on their way, including a blizzard, might turn their trip into a dangerous experience.
What I mainly enjoyed reading this book was its narrative, which was genuinely beautiful, and then, the fact that I could get something quite meaningful from the plot. My interpretation is about a person's life, someone who is trying to pursue their goals, dreams or desires (business/town), but some problems or difficulties (blizzard) are nevertheless there in order to remind us of how difficult life may be. This is not bad news though, since you, the person who is getting through this bad experience, are learning a powerful life lesson because of that situation; in my opinion, that was exactly what our protagonists learned at the end of the story.
I was saying to a friend of mine that this book was the perfect example of embracing our humanity, and how, when we all are in the middle of nowhere (literally or figuratively speaking) as well as in the middle of difficulty, everyone is equal, there are no masters or servants facing adversity, but only people, only human beings who love, dream, and therefore, live.
This book, as you can see, has become like a valuable lesson in my life. I can't help but wholeheartedly recommend this short story, and maybe, who knows, it will be an enjoyable, and satisfying experience for you as well.
There are certain stories that somehow you don’t expect to enjoy quite a bit, maybe because your first assumption is that they are too short, and therefore, it will be difficult to find something truly remarkable inside, or because these novels or novellas are not so famous as other books written by the same author; however, in the end it turns out that you have read one of the most meaningful, important readings in your life, and eventually it will be impossible for you to forget it. Well, that was exactly what happened to me when I finished reading Master and Man.
Master and Man is a short story, about 50 pages long, but it is still more powerful, and more significant than other longer books that I have read so far. It is basically the story of two men, a master and his servant, and a horse, who set off on a journey in order for the master to do business in a nearby town. Unfortunately, some obstacles on their way, including a blizzard, might turn their trip into a dangerous experience.
What I mainly enjoyed reading this book was its narrative, which was genuinely beautiful, and then, the fact that I could get something quite meaningful from the plot. My interpretation is about a person's life, someone who is trying to pursue their goals, dreams or desires (business/town), but some problems or difficulties (blizzard) are nevertheless there in order to remind us of how difficult life may be. This is not bad news though, since you, the person who is getting through this bad experience, are learning a powerful life lesson because of that situation; in my opinion, that was exactly what our protagonists learned at the end of the story.
I was saying to a friend of mine that this book was the perfect example of embracing our humanity, and how, when we all are in the middle of nowhere (literally or figuratively speaking) as well as in the middle of difficulty, everyone is equal, there are no masters or servants facing adversity, but only people, only human beings who love, dream, and therefore, live.
This book, as you can see, has become like a valuable lesson in my life. I can't help but wholeheartedly recommend this short story, and maybe, who knows, it will be an enjoyable, and satisfying experience for you as well.
February 18, 2022
21st book of 2022
Master and Man by Leo Tolstoy is a phenomenal short story that tackles themes that could very well have warranted a much larger novel. However, Tolstoy knew what he was doing. A true champion of writing the human tragedy, Tolstoy had no fear of diving head first into themes of self revelation, and spiritual awakening in a story that takes only a few hours to consume.
I read this piece twice. And upon completion of the second reading, only a few moments ago at the time of me writing this review, I am left with a feeling of hope in my soul. Humanity is renewed in these seventy two short pages. I found within them, solace and comfort. I was reminded of the ability and possibility of change that resides inside each of us.
I will be reading and re-reading this story for the rest of my life. I have been lucky this year to have loved almost every book with a passion, but this, will have an even more special place on my shelf, and in my heart. Five stars.
Master and Man by Leo Tolstoy is a phenomenal short story that tackles themes that could very well have warranted a much larger novel. However, Tolstoy knew what he was doing. A true champion of writing the human tragedy, Tolstoy had no fear of diving head first into themes of self revelation, and spiritual awakening in a story that takes only a few hours to consume.
I read this piece twice. And upon completion of the second reading, only a few moments ago at the time of me writing this review, I am left with a feeling of hope in my soul. Humanity is renewed in these seventy two short pages. I found within them, solace and comfort. I was reminded of the ability and possibility of change that resides inside each of us.
I will be reading and re-reading this story for the rest of my life. I have been lucky this year to have loved almost every book with a passion, but this, will have an even more special place on my shelf, and in my heart. Five stars.
February 18, 2022
Tolstói es mucho más que un gran escritor. Pionero de reformas en la educación y la agricultura, líder de una corriente anarco-religiosa, apóstol de la no-violencia (con una gran influencia en Gandhi) … No es descabellado decir que sus obras cambiaron no solo la forma en la que entendemos la literatura, también contribuyeron a desarrollar la visión de nosotros mismos que tenemos hoy en día.
Sin embargo, para alguien considerado como una referencia en el campo de la ética y la moral, sus textos son extraordinariamente factuales. El lenguaje no es poético o filosófico, ni siquiera especialmente elaborado: es un conjunto de descripciones de gente haciendo cosas.
Incluso cuando Tolstói ofrece una opinión subjetiva o describe lo que piensa uno de sus personajes lo hace con la misma precisión y distancia con la que relata los hechos de su historia. Y es precisamente por eso, porque incluso opiniones y pensamientos son transcritos como hechos, por lo que tendemos a aceptarlos como verdades incuestionables. Esto ya me llamó la atención cuando leí, más o menos al mismo tiempo, Anna Karénina y La casa de la alegría. En ambas novelas el extraordinario atractivo de sus protagonistas es clave en el desarrollo de la historia, pero mientras Edith Wharton hace comprender al lector lo encantadora que es Lily a través de las reacciones de los que le rodean, Tolstói solo tiene que afirmar que Anna lo es para que le creamos.
Factual no significa simplista; la prosa de Tolstói, al tiempo que transmite toda esa información, crea para el lector un rico mundo lleno de detalles y sensaciones. En cierto sentido sus historias se pueden ver, como si se tratara de películas. Y como en cine, la tensión es constante, siempre está pasando algo que nos mantiene pegados al libro, desesperados por saber qué va a suceder a continuación. En Master and Man la tragedia se palpa casi desde el primer párrafo; algo va a pasar, pero ¿qué? ¿Y a quién?
Y, como el resto de las obras de Tolstói, Master and Man está llena de compasión por sus personajes. La compasión es, en cierto sentido, la firma del maestro ruso. No importa si se trata de héroes o villanos, si son presentados como odiosos o adorables, todos los personajes de Tolstói son profundamente humanos —y por tanto tienen tanto de bueno como de malo— y para todos ellos su autor muestra la tolerancia y comprensión que un padre hacia sus hijos. Fiel tanto a sus principios morales como a su factual estilo literario, nunca les juzga; que sea el lector el que lo haga, si quiere —pero entonces, inevitablemente, se estará juzgando a sí mismo.
¿Tienen los relatos de Tolstói un mensaje, una moraleja? ¿Es Master and Man una historia sobre la bondad, la entrega al prójimo, la posibilidad de que la gente cambie cuando se enfrentan a sus límites? Quién sabe qué quiso decirnos el autor en su momento; hoy podemos interpretarlo de muchas maneras diferentes. Poco importan las lecciones, si es que hay alguna; lo que permanece, al cerrar el libro, son las preguntas.
Sin embargo, para alguien considerado como una referencia en el campo de la ética y la moral, sus textos son extraordinariamente factuales. El lenguaje no es poético o filosófico, ni siquiera especialmente elaborado: es un conjunto de descripciones de gente haciendo cosas.
Incluso cuando Tolstói ofrece una opinión subjetiva o describe lo que piensa uno de sus personajes lo hace con la misma precisión y distancia con la que relata los hechos de su historia. Y es precisamente por eso, porque incluso opiniones y pensamientos son transcritos como hechos, por lo que tendemos a aceptarlos como verdades incuestionables. Esto ya me llamó la atención cuando leí, más o menos al mismo tiempo, Anna Karénina y La casa de la alegría. En ambas novelas el extraordinario atractivo de sus protagonistas es clave en el desarrollo de la historia, pero mientras Edith Wharton hace comprender al lector lo encantadora que es Lily a través de las reacciones de los que le rodean, Tolstói solo tiene que afirmar que Anna lo es para que le creamos.
Factual no significa simplista; la prosa de Tolstói, al tiempo que transmite toda esa información, crea para el lector un rico mundo lleno de detalles y sensaciones. En cierto sentido sus historias se pueden ver, como si se tratara de películas. Y como en cine, la tensión es constante, siempre está pasando algo que nos mantiene pegados al libro, desesperados por saber qué va a suceder a continuación. En Master and Man la tragedia se palpa casi desde el primer párrafo; algo va a pasar, pero ¿qué? ¿Y a quién?
Y, como el resto de las obras de Tolstói, Master and Man está llena de compasión por sus personajes. La compasión es, en cierto sentido, la firma del maestro ruso. No importa si se trata de héroes o villanos, si son presentados como odiosos o adorables, todos los personajes de Tolstói son profundamente humanos —y por tanto tienen tanto de bueno como de malo— y para todos ellos su autor muestra la tolerancia y comprensión que un padre hacia sus hijos. Fiel tanto a sus principios morales como a su factual estilo literario, nunca les juzga; que sea el lector el que lo haga, si quiere —pero entonces, inevitablemente, se estará juzgando a sí mismo.
¿Tienen los relatos de Tolstói un mensaje, una moraleja? ¿Es Master and Man una historia sobre la bondad, la entrega al prójimo, la posibilidad de que la gente cambie cuando se enfrentan a sus límites? Quién sabe qué quiso decirnos el autor en su momento; hoy podemos interpretarlo de muchas maneras diferentes. Poco importan las lecciones, si es que hay alguna; lo que permanece, al cerrar el libro, son las preguntas.
January 18, 2020
I ended my reading year in 2019 with Leo Tolstoy’s Where Love Is There God is Also and started the new year and decade with his novella, Master and Man, a moving story of only 78 pages. In both, Tolstoy conveyed an unmistakable respect for the spiritual in the midst of the daily grind.
It is the day after Christmas and extremely cold. Vasily Andreyevich Brekhunov, a merchant and inn keeper, is eager to purchase a grove that promises to make him even richer. In order to secure the purchase ahead of other bidders, he decides to undertake a journey with his laborer, Nikita, even though the weather is totally beastly and dangerous for travel.
Nikita is a very poor peasant and has barely any clothing on him that is warm enough to accompany his master on a sleigh. The two set out and are soon hopelessly lost in a blizzard. Even the horse is weakened by the unbearable cold.
It is obvious that Vasily is an avaricious and self-serving master. He spares no thought for his poor servant and the horse and at one point decides to strike out on his own and leave them to die. Vasily’s close shave with death precipitates an epiphanic moment that changes the master-servant relationship in a manner I did not expect but welcomed.
I need to read more Tolstoy.
It is the day after Christmas and extremely cold. Vasily Andreyevich Brekhunov, a merchant and inn keeper, is eager to purchase a grove that promises to make him even richer. In order to secure the purchase ahead of other bidders, he decides to undertake a journey with his laborer, Nikita, even though the weather is totally beastly and dangerous for travel.
Nikita is a very poor peasant and has barely any clothing on him that is warm enough to accompany his master on a sleigh. The two set out and are soon hopelessly lost in a blizzard. Even the horse is weakened by the unbearable cold.
It is obvious that Vasily is an avaricious and self-serving master. He spares no thought for his poor servant and the horse and at one point decides to strike out on his own and leave them to die. Vasily’s close shave with death precipitates an epiphanic moment that changes the master-servant relationship in a manner I did not expect but welcomed.
I need to read more Tolstoy.
June 8, 2018
(یکم طولانی نوشتم و شاید بقیه اصلا به این کتاب اینطوری که من نگاه کردم نگاه نکنن :))
3.5 به نظرم
این چهارمین کتابی بود که از این سری نشر چشمه خوندم (صد سال تولستوی) و باز هم لذت بردم از قلم تولستوی.
کلا این کتاب هم مثل اون سه تای دیگه (مرگ ایوان ایلیچ، شیطان، پدر سرگی) طوری نیست که فکر کنم همه خوششون بیاد، چون حذابیت های رمان های مدرن رو نداره، ولی تولستوی قدرت عجیبی داره تو فضاسازی و پرداخت موقعیت و کامل این کار رو انجام میده (و شاهکار این ها هم مرگ ایوان ایلیچ بود). این داستان هم همین طوره و واقعا فضای یک شب طوفانی با برفی آشوبناک رو قشنگ به آدم القا می کنه و داستان رو هم کامل جلو میبره.
این کتاب چند تا نکته جالب برای من داشت و در راس همشون بازی تولستوی بود با چیزایی بود که من انتظار داشتم ببینم. از یک جایی به بعد می دونستم که داستان قراره چطوری تموم بشه و تولستوی با همون تعهد همیشگیش چی میخواد بگه، ولی یه چرخش کامل تو داستان به وجود اومد.
**از اینجا به بعد شاید بهتر باشه بعد از خوندن کتاب خونده بشه**
من می دونستم که ارباب به خاطر طمعش و زندگی پوچش می میره و نیکیتا زنده میمونه. جالب اینه که همین هم شد، ولی مرگ ارباب نه تنها بد نبود، بلکه کاملا شکوهمندانه بود و رشک برانگیز. در حالیکه خود نیکیتا چندان از حد خودش مثبت تر نشد و فراتر نرفت. جالب تر اینه که به تصمیمی که ارباب برای فداکردن خودش می گیره تو موقعیتش نگاه کنیم. خیلی وقت ها ما در اثر شنیدن حرفی یا دیدن چیزی به شدت تحت تاثیر قرار می گیریم و از نظر احساسی شدیدا تحریک میشیم و تصمیماتی می گیریم یا اعمالی انجام میدیم، اما به محض رد شدن از اون شرایط و فرونشستن تحریک احساسی برمی گردیم به همون آدمی که بودیم. خب حالا تو چنین شرایطی آیا افعال ما تو اون شرایط تجریک احساسی خیلی ارزشمند خواهند بود؟ مطمئن نیستم.
در اینجا هم ما با چنین چیزی مواحهیم. آدمی که در سراسر زندگی طماع بوده و فقط به فکر جمع کردن مال، اما در اثر برخورد با شرایطی به شدت تکان دهنده در لحظه تصمیم بسیار مهمی میگیره و عملی بسیار انسانی انجام میده. حالا اگه ارباب زنده میموند، باز هم میشد همون آدم سابق یا کلا میشد یه آدم بااخلاق با منش انسان دوستانه؟ گفتنش ساده نیست. چه بسا مرگ ارباب صرفا مرگ در یک لحظه خوب بوده و بس، شاید هم نه. شاید اگه تو لحظات دیگه ای میمرد باز ما همون حقارت طمع رو میدیدم. واقعا چقدر لحظات تو زندگی آدم مهمن
و اما شخصیت نیکیتا. نیکیتا شخصیت جالبیه و البته بسیار واقعی. یک موژیک که همیشه در فشار زندگی بوده و خدمت کرده ، مومن و معتفده و همین مسئله به او آرامش میده در برابر ترسی که اربابش از مرگ داره و ازطرفی زندگی سختش اون رو برای مرگ آماده می کنه. جالب اینجا است که این شخصیت چندان تقدیس نمیشه (به نظرمن) و شاید نشه گفت که شخصیت مثبت داستانه ، گرچه خیلی مهربانه و مطیع و با حیوانات به خوبی حرف می زنه و حتی زنش رو به حال خود گذاشته، اما شاید این مسئله فقط ناشی از شرایطش باشه (شاید هم نه)، شاید فقط از حیث اعتقادی که داره (که در این طبقه اجتماعی مورد انتظاره) و سخت بودن زندگیش مرگ رو به راحتی می پذیره. آیا چنین نگرشی اساسا درسته یا نه، به نظرم تولستوی چندان قضاوت نمی کنه، گرچه به زعم خود نیکیتا، زندگی بهتری درانتظارشه ولی
تولستوی اون رو همونطور که هست توصیف می کنه و بیش از حد مثبت یا منفیش نمیکنه
گویا تولستوی میخواد تصویری از زندگی با لحظات مهمش ، با آدم های وافعی اش و با برانگیحتگی ها و اثرات لحظه ای تصمیم ها نشان بده و بس. حتی مرگ ارباب رو شکوهمندانه تر از مرگ نیکیتا میکنه و رسما همه چیز رو به بازی میگیره. به نظرم تولستوی شیطنت زیبایی تو این داستان داره و به خاطر اخلاقی تر کردن داستانش، زیاده روی نمیکنه و داستان رو آبکی نمیکنه. زندگی رو همون طور که هست نشون میده تو یه داستان ساده (و شاید حوصله سر بر، البته نه برای من)، ولی با توصیفاتی دقیق، فضاسازی خوب و پرداختی به جا.
اما در همان لحظه به روشنی فهمید و یقین یافت که این شمایل مقدس و قاب زرین آن و شمع ها و کشیش و دعاها البته آنجا، در کلیسا بسیار مهم و به جا و لازم اند، اما برای او، اینجا، در صحرای برف هیچ اثری ندارند و میان این شمع ها و دعاها و بیچارگی و بی پناهی او هیچ رابطه ای وجود ندارد و نمی تواند وجود داشته باشد.
و واسیلی آندره ایچ در این دنیا دیگرهیچ ندید و هیچ نشنید و هیچ احساس نکرد.
اینکه او وقتی در آن دنیا از این مرگ راستین بیدار شد خوش تر از این دنیا بود یا ناخوش تر و اینکه در آن دنیا همان چیزی را یافت که انتظارش را داشت یا نه، چیزی است که ما همه به زودی خود خواهیم دانست.
3.5 به نظرم
این چهارمین کتابی بود که از این سری نشر چشمه خوندم (صد سال تولستوی) و باز هم لذت بردم از قلم تولستوی.
کلا این کتاب هم مثل اون سه تای دیگه (مرگ ایوان ایلیچ، شیطان، پدر سرگی) طوری نیست که فکر کنم همه خوششون بیاد، چون حذابیت های رمان های مدرن رو نداره، ولی تولستوی قدرت عجیبی داره تو فضاسازی و پرداخت موقعیت و کامل این کار رو انجام میده (و شاهکار این ها هم مرگ ایوان ایلیچ بود). این داستان هم همین طوره و واقعا فضای یک شب طوفانی با برفی آشوبناک رو قشنگ به آدم القا می کنه و داستان رو هم کامل جلو میبره.
این کتاب چند تا نکته جالب برای من داشت و در راس همشون بازی تولستوی بود با چیزایی بود که من انتظار داشتم ببینم. از یک جایی به بعد می دونستم که داستان قراره چطوری تموم بشه و تولستوی با همون تعهد همیشگیش چی میخواد بگه، ولی یه چرخش کامل تو داستان به وجود اومد.
**از اینجا به بعد شاید بهتر باشه بعد از خوندن کتاب خونده بشه**
من می دونستم که ارباب به خاطر طمعش و زندگی پوچش می میره و نیکیتا زنده میمونه. جالب اینه که همین هم شد، ولی مرگ ارباب نه تنها بد نبود، بلکه کاملا شکوهمندانه بود و رشک برانگیز. در حالیکه خود نیکیتا چندان از حد خودش مثبت تر نشد و فراتر نرفت. جالب تر اینه که به تصمیمی که ارباب برای فداکردن خودش می گیره تو موقعیتش نگاه کنیم. خیلی وقت ها ما در اثر شنیدن حرفی یا دیدن چیزی به شدت تحت تاثیر قرار می گیریم و از نظر احساسی شدیدا تحریک میشیم و تصمیماتی می گیریم یا اعمالی انجام میدیم، اما به محض رد شدن از اون شرایط و فرونشستن تحریک احساسی برمی گردیم به همون آدمی که بودیم. خب حالا تو چنین شرایطی آیا افعال ما تو اون شرایط تجریک احساسی خیلی ارزشمند خواهند بود؟ مطمئن نیستم.
در اینجا هم ما با چنین چیزی مواحهیم. آدمی که در سراسر زندگی طماع بوده و فقط به فکر جمع کردن مال، اما در اثر برخورد با شرایطی به شدت تکان دهنده در لحظه تصمیم بسیار مهمی میگیره و عملی بسیار انسانی انجام میده. حالا اگه ارباب زنده میموند، باز هم میشد همون آدم سابق یا کلا میشد یه آدم بااخلاق با منش انسان دوستانه؟ گفتنش ساده نیست. چه بسا مرگ ارباب صرفا مرگ در یک لحظه خوب بوده و بس، شاید هم نه. شاید اگه تو لحظات دیگه ای میمرد باز ما همون حقارت طمع رو میدیدم. واقعا چقدر لحظات تو زندگی آدم مهمن
و اما شخصیت نیکیتا. نیکیتا شخصیت جالبیه و البته بسیار واقعی. یک موژیک که همیشه در فشار زندگی بوده و خدمت کرده ، مومن و معتفده و همین مسئله به او آرامش میده در برابر ترسی که اربابش از مرگ داره و ازطرفی زندگی سختش اون رو برای مرگ آماده می کنه. جالب اینجا است که این شخصیت چندان تقدیس نمیشه (به نظرمن) و شاید نشه گفت که شخصیت مثبت داستانه ، گرچه خیلی مهربانه و مطیع و با حیوانات به خوبی حرف می زنه و حتی زنش رو به حال خود گذاشته، اما شاید این مسئله فقط ناشی از شرایطش باشه (شاید هم نه)، شاید فقط از حیث اعتقادی که داره (که در این طبقه اجتماعی مورد انتظاره) و سخت بودن زندگیش مرگ رو به راحتی می پذیره. آیا چنین نگرشی اساسا درسته یا نه، به نظرم تولستوی چندان قضاوت نمی کنه، گرچه به زعم خود نیکیتا، زندگی بهتری درانتظارشه ولی
تولستوی اون رو همونطور که هست توصیف می کنه و بیش از حد مثبت یا منفیش نمیکنه
گویا تولستوی میخواد تصویری از زندگی با لحظات مهمش ، با آدم های وافعی اش و با برانگیحتگی ها و اثرات لحظه ای تصمیم ها نشان بده و بس. حتی مرگ ارباب رو شکوهمندانه تر از مرگ نیکیتا میکنه و رسما همه چیز رو به بازی میگیره. به نظرم تولستوی شیطنت زیبایی تو این داستان داره و به خاطر اخلاقی تر کردن داستانش، زیاده روی نمیکنه و داستان رو آبکی نمیکنه. زندگی رو همون طور که هست نشون میده تو یه داستان ساده (و شاید حوصله سر بر، البته نه برای من)، ولی با توصیفاتی دقیق، فضاسازی خوب و پرداختی به جا.
اما در همان لحظه به روشنی فهمید و یقین یافت که این شمایل مقدس و قاب زرین آن و شمع ها و کشیش و دعاها البته آنجا، در کلیسا بسیار مهم و به جا و لازم اند، اما برای او، اینجا، در صحرای برف هیچ اثری ندارند و میان این شمع ها و دعاها و بیچارگی و بی پناهی او هیچ رابطه ای وجود ندارد و نمی تواند وجود داشته باشد.
و واسیلی آندره ایچ در این دنیا دیگرهیچ ندید و هیچ نشنید و هیچ احساس نکرد.
اینکه او وقتی در آن دنیا از این مرگ راستین بیدار شد خوش تر از این دنیا بود یا ناخوش تر و اینکه در آن دنیا همان چیزی را یافت که انتظارش را داشت یا نه، چیزی است که ما همه به زودی خود خواهیم دانست.
November 28, 2022
یک داستان کوتاه که درآن مردی که ارباب یک آبادی هست وثروت ومال فراوان دارد به همراه برده اش در یک روز وشب سخت برفی و بورانی برای معامله قصد سفر به روستایی دیگر دارد وکوتاه نمی آید.
روایت آرزوها وآمال و جاه طلبی برای زیستن در این دنیا برای انسانی که غنی و در رفاه مادی است و درمقابل انزجار ازهمان زندگی ودنیا وآرزوی مرگ و خلاصی ازفقروفلاکتی که نصیب بیچارگان وتهیدستان است
روایت آرزوها وآمال و جاه طلبی برای زیستن در این دنیا برای انسانی که غنی و در رفاه مادی است و درمقابل انزجار ازهمان زندگی ودنیا وآرزوی مرگ و خلاصی ازفقروفلاکتی که نصیب بیچارگان وتهیدستان است
August 29, 2022
_خوب عیبی نداره! من هرچی لازمه از خودم بدونم می‌دونم!
واسیلی آندره ایچ، آن وقت که گفتی "امان از این دهاتی های بیشعور! حقیقتا بی‌سوادی چه بلایی است!"، بیشعور تر از خودت روی زمین نبود.
ولی آخرش، وقتی که کار درست را کردی و خودت از خودت متعجب و خوشحال شدی، از تو آدم تر روی زمین نبود...
یک داستان فوق العاده دیگه از تولستوی، یک شب سخت برفی روسیه...
واسیلی آندره ایچ، آن وقت که گفتی "امان از این دهاتی های بیشعور! حقیقتا بی‌سوادی چه بلایی است!"، بیشعور تر از خودت روی زمین نبود.
ولی آخرش، وقتی که کار درست را کردی و خودت از خودت متعجب و خوشحال شدی، از تو آدم تر روی زمین نبود...
یک داستان فوق العاده دیگه از تولستوی، یک شب سخت برفی روسیه...
November 10, 2017
Μια ιστορία για τις επιλογές των ανθρώπων που απαρχής κόσμου είναι πάντα τόσο λανθασμένες μέχρι που φτάνεις στο μη περαιτέρω. Το κρύο περνάει στην ψυχή του αναγνώστη και η αγωνία κορυφώνεται σελίδα τη σελίδα. Άμα λέω ότι σαν τους Ρώσους κλασικούς δεν έχει, ξέρω τι λέω!
September 29, 2021
Two men perpetually lost in the darkness of a fierce unrelenting blizzard and the fate of their poor horse dominate the story. Cool! (pun intended).
May 10, 2021
As I expressed elsewhere, I regret that Tolstoy is primarily known for the works he himself later dismissed as "being not true to life", I mean War and Peace, Anna Karenina. While these are great novels, they are primarily entertainment vehicles whereas his later novellas are filled to the brim with what many find as the true essence of literature.
This little novella is no different. One could find issues with it in its irrelevant set up for our contemporary world, in its deeply religious overtones but if one looks below the surface one finds that same existential mystery that pervaded much of the 20th century's literature.
In addition to asking relavant questions Tolstoy manages to remain a master storyteller. When you think you know how the story is going to end, he has a surprise for you up his sleeve.
This little novella is no different. One could find issues with it in its irrelevant set up for our contemporary world, in its deeply religious overtones but if one looks below the surface one finds that same existential mystery that pervaded much of the 20th century's literature.
In addition to asking relavant questions Tolstoy manages to remain a master storyteller. When you think you know how the story is going to end, he has a surprise for you up his sleeve.
May 6, 2023
3.4 stars
هیچ وقت نخواستم تا این اندازه به اثری ۴ ستاره بدم ولی مجبورم که ۳ ستاره بدم
بسیاری از افراد از کتابخوانان سوال می کنند که بین تولستوی و داستایوفسکی کدام را انتخاب می کنید..... سوالی که به نظرم با توجه به سبک متفاوت این دو نویسنده، اشتباه و غیر قابل پاسخ است
تولستوی نماینده سبک رومانتیسم است( این اثر به خوبی نشان دهنده این سبک است) و داستایوفسکی نماینده سبک رئالیسم و در برخی آثارش مثل همزاد، نماینده سبک رئالیسم انتقادیست همانند سلفش نیکلای گوگول که طنز را با این سبک ترکیب کرد.. به خاطر همین تولستوی می بایست با ویکتور هوگو که هم سبک هستند، مقایسه شود نه با داستایوفسکی
در مورد این داستان کوتاه، ضمن اینکه تولستوی مجدد به روابط خارج از ازدواج و رواج آن در فرهنگ روسیه انتقاد می کند، به موضوع نحوه مواجه افراد ثروتمند و فقیر با مرگ می پردازد..... ثروتمندان، مرگ را دوردست و البته ناجوانمردانه می دانند چون آنان را که به موفقیت عادت دارند، به ورطه نیستی می کشاند.... اما فقرا با اینکه با مذهب و دین خو گرفته اند( که فقر در گرایش آنها به مذهب بی تاثیر نبوده) راحت تر با مرگ مواجه می شوند و آن را می پذیرند
در اواسط داستان،وقتی که آنها در صحرا در برف و کولاک گرفتار می شوند ارباب( واسیلی آندره ایچ) نوکرش( نیکیتا) را در برف ترک می کند با اینکه احتمال مرگ او را می دهد اما در انتهای داستان که او مجدد به نوکرش بر میخورد و اسبش او را به همان جای قبلی باز میگرداند وقتی که میبیند نیکتا در حال مرگ است، جان خودش را فدای نوکرش می کند و او را از سرما نجات می دهد و خودش می میرد... این چرخش ارباب از تنها گذاشتن و ترک کردن نیکیتا تا فداکردن جانش برای او در متن مَهملِ منطقی پیدا نمی کند... نویسنده قاعدتا می بایست برای تصمیمات مهم شخصیت های داستانی دلیل بیاورد خصوصا اینکه اگر تصمیمات متناقض باشند، یعنی اگر شخصیت داستانی یک تصمیمی می گیرد و بعد در ادامه روند داستانی، تصمیمی دیگر که کاملا متضاد آن است را می گیرد، نویسنده باید علت این تغییر را ذکر کند... این رفتار واسیلی اندره ایچ و فداکاریش برای نیکتا که همواره در طول داستان، در حال تحقیر و پست شمردن او است و حتی یک بار او را ترک کرد تا خودش را نجات بدهد( و مرگ نیکیتا برایش اهمیتی نداشت) از شخصی مثل ارباب غیر قابل قبول است مگر اینکه نویسنده دلیل آن را ذکر کند که تولستوی به آن اشاره نکرده است
هیچ وقت نخواستم تا این اندازه به اثری ۴ ستاره بدم ولی مجبورم که ۳ ستاره بدم
بسیاری از افراد از کتابخوانان سوال می کنند که بین تولستوی و داستایوفسکی کدام را انتخاب می کنید..... سوالی که به نظرم با توجه به سبک متفاوت این دو نویسنده، اشتباه و غیر قابل پاسخ است
تولستوی نماینده سبک رومانتیسم است( این اثر به خوبی نشان دهنده این سبک است) و داستایوفسکی نماینده سبک رئالیسم و در برخی آثارش مثل همزاد، نماینده سبک رئالیسم انتقادیست همانند سلفش نیکلای گوگول که طنز را با این سبک ترکیب کرد.. به خاطر همین تولستوی می بایست با ویکتور هوگو که هم سبک هستند، مقایسه شود نه با داستایوفسکی
در مورد این داستان کوتاه، ضمن اینکه تولستوی مجدد به روابط خارج از ازدواج و رواج آن در فرهنگ روسیه انتقاد می کند، به موضوع نحوه مواجه افراد ثروتمند و فقیر با مرگ می پردازد..... ثروتمندان، مرگ را دوردست و البته ناجوانمردانه می دانند چون آنان را که به موفقیت عادت دارند، به ورطه نیستی می کشاند.... اما فقرا با اینکه با مذهب و دین خو گرفته اند( که فقر در گرایش آنها به مذهب بی تاثیر نبوده) راحت تر با مرگ مواجه می شوند و آن را می پذیرند
در اواسط داستان،وقتی که آنها در صحرا در برف و کولاک گرفتار می شوند ارباب( واسیلی آندره ایچ) نوکرش( نیکیتا) را در برف ترک می کند با اینکه احتمال مرگ او را می دهد اما در انتهای داستان که او مجدد به نوکرش بر میخورد و اسبش او را به همان جای قبلی باز میگرداند وقتی که میبیند نیکتا در حال مرگ است، جان خودش را فدای نوکرش می کند و او را از سرما نجات می دهد و خودش می میرد... این چرخش ارباب از تنها گذاشتن و ترک کردن نیکیتا تا فداکردن جانش برای او در متن مَهملِ منطقی پیدا نمی کند... نویسنده قاعدتا می بایست برای تصمیمات مهم شخصیت های داستانی دلیل بیاورد خصوصا اینکه اگر تصمیمات متناقض باشند، یعنی اگر شخصیت داستانی یک تصمیمی می گیرد و بعد در ادامه روند داستانی، تصمیمی دیگر که کاملا متضاد آن است را می گیرد، نویسنده باید علت این تغییر را ذکر کند... این رفتار واسیلی اندره ایچ و فداکاریش برای نیکتا که همواره در طول داستان، در حال تحقیر و پست شمردن او است و حتی یک بار او را ترک کرد تا خودش را نجات بدهد( و مرگ نیکیتا برایش اهمیتی نداشت) از شخصی مثل ارباب غیر قابل قبول است مگر اینکه نویسنده دلیل آن را ذکر کند که تولستوی به آن اشاره نکرده است
August 8, 2022
والا من که اصلا نفهمیدم این چرخش ناگهانی رفتاری "واسیلی آندره‌ایچ" بخاطر چی بود. 🤷♂️این که از این.
از این مقوله که بگذریم اما، این فداکاری و از جان گذشتگی واسیلی آندره‌ایچ نسبت به نوکرش "نیکیتا"، به هیچ وجه جبران پست‌فطرتی و کارهای بد گذشته‌اش رو نمیکنه. نمی‌دونم آیا تولستوی واقعا قصدش از این داستان این بود که در آخرین صفحات کتاب، واسیلی آندره‌ایچ رو غسل تعمید بده؟ اگر اینطور بود که حقیقتا پشیزی ارزش نداشت. نه اینکه بخوایم کینه‌ای باشیم. نه. به هیچ وجه. ولی این نوع نگاه به زندگی خیلی رمانتیکه و این رمانتیک‌بازی‌ها تو زندگی جز مایه بدبختی آدمی نیست.
دو ستاره فقط بخاطر توصیفات گیرا.
از این مقوله که بگذریم اما، این فداکاری و از جان گذشتگی واسیلی آندره‌ایچ نسبت به نوکرش "نیکیتا"، به هیچ وجه جبران پست‌فطرتی و کارهای بد گذشته‌اش رو نمیکنه. نمی‌دونم آیا تولستوی واقعا قصدش از این داستان این بود که در آخرین صفحات کتاب، واسیلی آندره‌ایچ رو غسل تعمید بده؟ اگر اینطور بود که حقیقتا پشیزی ارزش نداشت. نه اینکه بخوایم کینه‌ای باشیم. نه. به هیچ وجه. ولی این نوع نگاه به زندگی خیلی رمانتیکه و این رمانتیک‌بازی‌ها تو زندگی جز مایه بدبختی آدمی نیست.
دو ستاره فقط بخاطر توصیفات گیرا.
January 25, 2021
Με τον Αφέντη και Υπηρέτη, εισερχόμαστε στο κλίμα ενός λαϊκού παραμυθιού∙ περιμένουμε εναγωνίως να διαφανεί η τελική ετυμηγορία, προσδοκούμε το καλό τέλος, αναμένουμε την επιθυμητή κάθαρση, αφού πρώτα εμπλακούμε σφιχτοδεμένοι στα δεινά των 12 ωρών που περνούν ο αφέντης με τον υπηρέτη του, μέσα στο άγριο ψύχος και τη «σκοτεινή», άπλετη μονοτονία της λευκότητας του τοπίου στη μέση, θαρρείς, του πουθενά. Το χιόνι έχει παγώσει τα πάντα και έρχεται σε αντίστιξη με τα κρύα συναισθήματα του αφέντη, ενώ είναι ταυτόχρονα το καύσιμο που τροφοδοτεί αναγκαστικά την υπομονή/υποταγή και τη στωικότητα του μουζίκου –αυτή μέσα στην οποία είναι μαθημένος να ζει.
Ο Τολστόι επιθυμεί να αποδώσει δικαιοσύνη, και το σημείο καμπής είναι εκείνες οι στιγμές όπου ο θάνατος έχει πλησιάσει τόσο, ώστε οι φλόγες του να γλείφουν με τις γλώσσες τους τον νου και την καρδιά, σαν ένα σώμα∙ εκεί που γίνεται ορατός, εκεί που γίνεται αισθητός. Έστω και τότε, η μετατόπιση στη σκέψη νοηματοδοτείται και έτσι συντελείται και η ριζική αλλαγή στη συνείδηση. Είναι αυτό που θα σώσει τελικά την παρτίδα και ο αναγνώστης θα λάβει την τέρψη της κάθαρσης.
Με τη νουβέλα αυτή, αλλά και το διαφωτιστικό επίμετρο των εκδόσεων Ροές, έδωσα μια μικρή τολστοϊκή παράταση στον εαυτό μου -μετά την Άννα Καρένινα- και πήρα ξανά την ανταμοιβή μου. Όπως ακριβώς είχα ευχαριστηθεί και με τον Ιβάν Ίλιτς. Ο Τολστόι έχει τη δική του μονογραφία πάνω στον θάνατο. Και διαβάζοντας τα ελάχιστα γύρω από τον χαρακτήρα, τη ζωή και το έργο του, μοιάζει τόσο ανθρώπινος, που αυτό αντιφεγγίζει πάνω στα γραπτά του, στέλνοντας πίσω ένα μοναδικό φως σε αυτόν που τα διαβάζει.
«Σκεφτόμουν ότι, αν είναι να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους ανθρώπους μέσα από τη συγγραφή, τότε το μόνο πράγμα που έχω δικαίωμα να κάνω , αυτό που οφείλω να κάνω, είναι να ξεσκεπάσω το ψέμα των πλουσίων και ν’ αποκαλύψω στους φτωχούς την πλάνη στην οποία τους κρατούν εγκλωβισμένους.» - Λέων Τολστόι
Ο Τολστόι επιθυμεί να αποδώσει δικαιοσύνη, και το σημείο καμπής είναι εκείνες οι στιγμές όπου ο θάνατος έχει πλησιάσει τόσο, ώστε οι φλόγες του να γλείφουν με τις γλώσσες τους τον νου και την καρδιά, σαν ένα σώμα∙ εκεί που γίνεται ορατός, εκεί που γίνεται αισθητός. Έστω και τότε, η μετατόπιση στη σκέψη νοηματοδοτείται και έτσι συντελείται και η ριζική αλλαγή στη συνείδηση. Είναι αυτό που θα σώσει τελικά την παρτίδα και ο αναγνώστης θα λάβει την τέρψη της κάθαρσης.
Με τη νουβέλα αυτή, αλλά και το διαφωτιστικό επίμετρο των εκδόσεων Ροές, έδωσα μια μικρή τολστοϊκή παράταση στον εαυτό μου -μετά την Άννα Καρένινα- και πήρα ξανά την ανταμοιβή μου. Όπως ακριβώς είχα ευχαριστηθεί και με τον Ιβάν Ίλιτς. Ο Τολστόι έχει τη δική του μονογραφία πάνω στον θάνατο. Και διαβάζοντας τα ελάχιστα γύρω από τον χαρακτήρα, τη ζωή και το έργο του, μοιάζει τόσο ανθρώπινος, που αυτό αντιφεγγίζει πάνω στα γραπτά του, στέλνοντας πίσω ένα μοναδικό φως σε αυτόν που τα διαβάζει.
«Σκεφτόμουν ότι, αν είναι να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους ανθρώπους μέσα από τη συγγραφή, τότε το μόνο πράγμα που έχω δικαίωμα να κάνω , αυτό που οφείλω να κάνω, είναι να ξεσκεπάσω το ψέμα των πλουσίων και ν’ αποκαλύψω στους φτωχούς την πλάνη στην οποία τους κρατούν εγκλωβισμένους.» - Λέων Τολστόι
July 26, 2018
3,5 ίσως και λίγο παραπάνω
Ένα παραμύθι που ο γλυκόλογος Τολστόι σε παρασέρνει να διαβάσεις για να χαθείς σε μια νύχτα θύελλας σε αλλεπάλληλους κύκλους μαζί με το Βασίλι και το Νικήτα. Έχεις συναντήσει ανθρώπους σαν το Νικήτα. Είναι εκείνος ο εργαζόμενος που δεν έχει πολλά μα και στα λίγα του θα βρει ένα καλό λόγο να πει σε όλους. Είναι ο ίδιος που θα τον δεις να μιλάει στο ζώο, στην καρέκλα, στα κλειδιά του που δε βρίσκει και που αγόγγυστα κάνει πάντα το καθήκον του. Αυτός που θα πιει, θα γλεντήσει, θα θολώσει, όμως όταν θα πει στοπ δε θα πιεί και δε θα φάει άλλο. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα τρέξει από ένα γειτονικό μαγαζί να σου φέρει νερό και να σε βοηθήσει όπως μπορεί άμα τρακάρεις στο δρόμο απέξω. Είναι αυτός που δεν ξέρει πολλά γράμματα, όμως αυτό δεν τον σταμάτησε απ’ το να μαθαίνει και να προσπαθεί. Εκείνος που λες καλό άνθρωπο, θα τον πεις κι απλόϊκο, θα τον πεις και παραδομένο, αφημένο, παραιτημένο. Είναι τέλος αυτός που πάντα τον εκμεταλλεύονται και δεν είναι πως δεν το ξέρει, μα ακόμα και σ’ αυτή την εκμετάλλευση του θα αναλύσει σε κλάσματα για να πει ένα καλό λόγο.
Με το Βασίλι απ’ την άλλη ο Τολστόι εισάγει ένα σπουδαίο συλλογισμό και τον οποίο καλό είναι να έχουμε κατά νου γιατί είτε ως παθόντες οι ίδιοι, είτε ως θύματα άλλων μας βοηθά να μην πέφτουμε σε λούμπες. Ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές κατηγορίες ο φιλοχρήματος απ’ τον κερδοσκόπο. Ο κερδοσκόπος είναι κάποιος που θαυμάζει και παραδίδεται διαρκώς σε αυτό το νοητικό παιχνίδι, που περιλαμβάνει πολλά στάδια εγκεφαλικών δεξιοτήτων, διαπραγματεύσεων. Ο κερδοσκόπος διαρκώς είναι περήφανος για τον εαυτό του και διαρκώς παθιασμένος με το ίδιο το παιχνίδι. Αυτό είναι που χαίρεται, αυτό αγαπά.
Κι ύστερα τη νύχτα που λέγαμε παραπάνω, χάνονται στη σκοτεινιά, στο κρύο ο αφέντης κι ο δούλος. Ο αφέντης όσο μπορεί κοιτάει την πάρτη του, μα τη στιγμή εκείνη που αντιλαμβάνεται επιτέλους πως δίπλα του έχει έναν άλλο άνθρωπο, πραγματικό που ανασαίνει κάνει το κύκνειο άσμα του και με το σώμα του τον καλύπτει και δεν τον αφήνει να πεθάνει. Είναι μια επιλογή. Την κάνουν όλοι; Γιατί να την κάνεις; Γιατί να μην την κάνεις; Και πάνω που δε θα την έκανες παραιτημένος πια εκείνος γυρνάει και σου λέει το μισθό μου δως τον στο παιδί μου, στη γυναίκα μου, όπου προτιμάς και τότε …
Ένα παραμύθι που ο γλυκόλογος Τολστόι σε παρασέρνει να διαβάσεις για να χαθείς σε μια νύχτα θύελλας σε αλλεπάλληλους κύκλους μαζί με το Βασίλι και το Νικήτα. Έχεις συναντήσει ανθρώπους σαν το Νικήτα. Είναι εκείνος ο εργαζόμενος που δεν έχει πολλά μα και στα λίγα του θα βρει ένα καλό λόγο να πει σε όλους. Είναι ο ίδιος που θα τον δεις να μιλάει στο ζώο, στην καρέκλα, στα κλειδιά του που δε βρίσκει και που αγόγγυστα κάνει πάντα το καθήκον του. Αυτός που θα πιει, θα γλεντήσει, θα θολώσει, όμως όταν θα πει στοπ δε θα πιεί και δε θα φάει άλλο. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα τρέξει από ένα γειτονικό μαγαζί να σου φέρει νερό και να σε βοηθήσει όπως μπορεί άμα τρακάρεις στο δρόμο απέξω. Είναι αυτός που δεν ξέρει πολλά γράμματα, όμως αυτό δεν τον σταμάτησε απ’ το να μαθαίνει και να προσπαθεί. Εκείνος που λες καλό άνθρωπο, θα τον πεις κι απλόϊκο, θα τον πεις και παραδομένο, αφημένο, παραιτημένο. Είναι τέλος αυτός που πάντα τον εκμεταλλεύονται και δεν είναι πως δεν το ξέρει, μα ακόμα και σ’ αυτή την εκμετάλλευση του θα αναλύσει σε κλάσματα για να πει ένα καλό λόγο.
Με το Βασίλι απ’ την άλλη ο Τολστόι εισάγει ένα σπουδαίο συλλογισμό και τον οποίο καλό είναι να έχουμε κατά νου γιατί είτε ως παθόντες οι ίδιοι, είτε ως θύματα άλλων μας βοηθά να μην πέφτουμε σε λούμπες. Ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές κατηγορίες ο φιλοχρήματος απ’ τον κερδοσκόπο. Ο κερδοσκόπος είναι κάποιος που θαυμάζει και παραδίδεται διαρκώς σε αυτό το νοητικό παιχνίδι, που περιλαμβάνει πολλά στάδια εγκεφαλικών δεξιοτήτων, διαπραγματεύσεων. Ο κερδοσκόπος διαρκώς είναι περήφανος για τον εαυτό του και διαρκώς παθιασμένος με το ίδιο το παιχνίδι. Αυτό είναι που χαίρεται, αυτό αγαπά.
Κι ύστερα τη νύχτα που λέγαμε παραπάνω, χάνονται στη σκοτεινιά, στο κρύο ο αφέντης κι ο δούλος. Ο αφέντης όσο μπορεί κοιτάει την πάρτη του, μα τη στιγμή εκείνη που αντιλαμβάνεται επιτέλους πως δίπλα του έχει έναν άλλο άνθρωπο, πραγματικό που ανασαίνει κάνει το κύκνειο άσμα του και με το σώμα του τον καλύπτει και δεν τον αφήνει να πεθάνει. Είναι μια επιλογή. Την κάνουν όλοι; Γιατί να την κάνεις; Γιατί να μην την κάνεις; Και πάνω που δε θα την έκανες παραιτημένος πια εκείνος γυρνάει και σου λέει το μισθό μου δως τον στο παιδί μου, στη γυναίκα μου, όπου προτιμάς και τότε …
December 25, 2012
My God! These Russians. I know this is perhaps an irreverent way of addressing Tolstoy, but I can't help but club him with the group of illustrious Russian writers that gave the world so much to treasure. Sometimes I wonder how every single one of them can be so damn bloody brilliant. Amazing and awe-inspiring. I have no words or at least I don't have words enough to describe the beauty of this work.
Perhaps it is an irony of the highest order that a country, which has been headed mostly by a group of fascists and nutjobs who did not believe in either freedom of speech or expression, could've been the homeland of so many of these bright, shining stars in the world of literature.
Perhaps it is an irony of the highest order that a country, which has been headed mostly by a group of fascists and nutjobs who did not believe in either freedom of speech or expression, could've been the homeland of so many of these bright, shining stars in the world of literature.
April 14, 2021
وقتی داشتم میخوندمش یخ زدم :). چه توصیفات گیرا و زنده ای .
اما از پایان ماجرا متعجبم؛ اربابی که مرگ بنده‌اش براش مهم نیست و حتی تشخیص میده که مرگ براش بهتره و چطور در برابر مرگ سپری میشه برای او. کوتاه و خواندنی بود.
اما از پایان ماجرا متعجبم؛ اربابی که مرگ بنده‌اش براش مهم نیست و حتی تشخیص میده که مرگ براش بهتره و چطور در برابر مرگ سپری میشه برای او. کوتاه و خواندنی بود.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 11, 2018
Ο κάθε άνθρωπος είναι οι επιλογές που έκανε ακόμα και στον πιο ανύποπτο χρόνο της ζωής του. Και ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για να μας το διδάξει αυτό παρά ο Τολστόι;
November 7, 2021
داستانی کوتاه و درخشان. توصیفات به قدری ظریف به قلم آورده شده که گویی خواننده در محیط داستان حضوری همیشگی داره. همه چیز این اثر به نظرم فوق العاده بود، کشش، شیوه روایت، فضاسازی، پایان‌بندی و اینکه تولس��وی به چه طریق هنرمندانه‌ای توانسته استحاله شخصیت واسیلی آندره‌ایچ رو به قلم بیاره و در پایان حس منقلب‌کننده‌ای را با این اثرش در خواننده بجا بذاره. 5 که نه ولی امتیاز کتاب کمتر از 4.5 نیست.
July 17, 2020
In the bitter of a snowstorm's cold, a master and his servant travel to a nearby town to close a deal; facing with the unleashed elements, common sense would want them to turn around; this is what Nikita thinks about the reluctance of his master. But his greed is more significant than his survival instinct. They will be lost, and the servant will not be able to save his master - A beautiful, chilling and moral novel.
December 22, 2021
How good is Tolstoy - seriously, truly worthy of the title of literary GIANT. I have not read War and Peace, and this novella would only make up a few humble pages of that monumental tome. Nonetheless, it is chock-full of gems. Everything you need is in this novella - it is the perfect example of writing perfection, every trick in the book.
It takes place over the course of one atmospheric evening in the Russian countryside. It is in the depths of Winter, snow abounds and a peasant sets out with his master by horse drawn sled into the night. Only one returns.
For a supremely short story, this narrative is exquisitely written. The suspense is high, the impending doom is real. There is a deep sense of foreboding. What is clearly portrayed is the gross injustice between the classes and Tolstoy sends a real mockery of the upper class and aristocracy - they are abundantly stupid and selfish in this case.
I cried when the horse died - frozen to death and so loyal. I am working up to the level of commitment and attention span needed for Tolstoy’s major oeuvres. But this is an excellent taster of what is to come.
It takes place over the course of one atmospheric evening in the Russian countryside. It is in the depths of Winter, snow abounds and a peasant sets out with his master by horse drawn sled into the night. Only one returns.
For a supremely short story, this narrative is exquisitely written. The suspense is high, the impending doom is real. There is a deep sense of foreboding. What is clearly portrayed is the gross injustice between the classes and Tolstoy sends a real mockery of the upper class and aristocracy - they are abundantly stupid and selfish in this case.
I cried when the horse died - frozen to death and so loyal. I am working up to the level of commitment and attention span needed for Tolstoy’s major oeuvres. But this is an excellent taster of what is to come.
November 16, 2016
Master and Man is definitely the most Russian story I have ever read! For example, I give you this sentence:
"Nikita was gloomy because he passionately wanted vodka, and the one thing that could extinguish that desire was tea, but he had not yet been offered any."
The story is about a rich master and his underpaid servant going together on a quest to buy wood despite the atrocious weather conditions. You sense it's not going to end well (!) but the climax is actually rather moving, if a little heavy on the Christian symbolism.
"Nikita was gloomy because he passionately wanted vodka, and the one thing that could extinguish that desire was tea, but he had not yet been offered any."
The story is about a rich master and his underpaid servant going together on a quest to buy wood despite the atrocious weather conditions. You sense it's not going to end well (!) but the climax is actually rather moving, if a little heavy on the Christian symbolism.
February 9, 2021
A story I like by Leo Tolstoy—YAY!!!!
This is exciting and well told. A Russian landowner and his peasant servant are caught out in a blizzard. The horse, the poor horse, is freezing too. You feel the wind and the cold as they do.
This IS a story by Tolstoy, and so of course it also has a moral. It speaks of avarice and the happiness achieved by helping others. This even I could swallow. The exciting story makes it less of a lecture.
I like how the peasant is drawn--his intelligence and kindness toward the horse pulling their sleigh.
In the audio format, Walter Zimmerman reads the story. He is not hard to follow, but the production is faulty. It sounds like he is reading in an empty room that echoes.
**************************
*Resurrection 3 stars
*The Cossacks 3 stars
*Anna Karenina 3 stars
*Master and Man 3 star
*The Kreutzer Sonata 2 stars
*The Forged Coupon 2 stars
*The Death of Ivan Ilyich 1 star
Books about Tolstoy:
1.Tolstoy: A Biography by A.N. Wilson 1 star
2.The Last Station: A Novel of Tolstoy's Last Year by Jay Parini 3 stars
3.The Wives: The Women Behind Russia's Literary Giants by Alexandra Popoff4 stars
This is exciting and well told. A Russian landowner and his peasant servant are caught out in a blizzard. The horse, the poor horse, is freezing too. You feel the wind and the cold as they do.
This IS a story by Tolstoy, and so of course it also has a moral. It speaks of avarice and the happiness achieved by helping others. This even I could swallow. The exciting story makes it less of a lecture.
I like how the peasant is drawn--his intelligence and kindness toward the horse pulling their sleigh.
In the audio format, Walter Zimmerman reads the story. He is not hard to follow, but the production is faulty. It sounds like he is reading in an empty room that echoes.
**************************
*Resurrection 3 stars
*The Cossacks 3 stars
*Anna Karenina 3 stars
*Master and Man 3 star
*The Kreutzer Sonata 2 stars
*The Forged Coupon 2 stars
*The Death of Ivan Ilyich 1 star
Books about Tolstoy:
1.Tolstoy: A Biography by A.N. Wilson 1 star
2.The Last Station: A Novel of Tolstoy's Last Year by Jay Parini 3 stars
3.The Wives: The Women Behind Russia's Literary Giants by Alexandra Popoff4 stars
September 15, 2019
Κάθε του σελίδα πιο παγωμένη.
Κάθε του σελίδα πιο αγωνιώδης.
Κάθε του σελίδα πιο αγωνιώδης.
January 1, 2020
Un relato muy bueno con mucho fondo enseñanzas y una gran reflexión y es que a veces la ambición no conduce a ninguna parte y siempre prima la solidaridad
August 16, 2021
Descobri este conto, "Master and Man" de Tolstói, no livro "A Swim in a Pond in the Rain" (2021) de George Saunders. Acabei assim por o ler em inglês — já que neste livro Saunders apresenta os contos completos para a seguir os desconstruir, — e depois reler novamente em português. Escrevo aqui antes de ler as impressões de Saunders.
A minha impressão final foi muito poderosa, com Tolstói a demonstrar uma capacidade fenomenal de criar mundos-história. Somos sugados para o seu interior, e apesar dos eventos relatados não serem nada de especial, no ponto de partida, a força com que o mundo se ergue das páginas, com que se apresenta a nós como realidade efetiva, espaço exterior e interior dos personages, é tão grande que nos sentimos a viver toda aquela experiência.
4.5/5
A minha impressão final foi muito poderosa, com Tolstói a demonstrar uma capacidade fenomenal de criar mundos-história. Somos sugados para o seu interior, e apesar dos eventos relatados não serem nada de especial, no ponto de partida, a força com que o mundo se ergue das páginas, com que se apresenta a nós como realidade efetiva, espaço exterior e interior dos personages, é tão grande que nos sentimos a viver toda aquela experiência.
4.5/5
Displaying 1 - 30 of 612 reviews